„Ołówkiem i pędzlem” Historia Sztuki – Część 2 – Giovanni Battista Piranesi

W połowie XVIII wieku pod Neapolem odkryto Pompeje, gdzie rozpoczęto szeroko zakrojone prace wykopaliskowe. Wydarzenie to rozpaliło do czerwoności umysły artystów i architektów drugiej połowy XVIII w. – spowodowało modę na antyk. Można powiedzieć, że to odkrycie było fundamentem dla mającej nadejść epoki klasycyzmu. Badacze sztuki i architektury, rytownicy, malarze przystąpili do eksplorowania tego i innych miejsc – analizując obiekty i rysując (lub rytując) w ramach grafik. Giovanni Battista Piranesi to najbardziej jaskrawy przykład. Urodził się w 1720 roku w Mogliano Veneto i zmarł 1778 w Wenecji. Giovanni zdobył wykształcenie architektoniczne, dalej życie zawodowe podporządkował analizom starożytnych budowli oraz uwiecznieniu ich proporcji, zasad budowy oraz stanu zachowania. Z jego dzieł możemy dowiedzieć się, w jakim stanie zachowania był Łuk Tytusa pod koniec XVIII oraz fakt, że stanowił jedną z bram wjazdowych do Rzymu. Artysta na swoich grafikach uwiecznił także Colosseum, obiekty na Forum Romanum oraz wiele mostów (np. Ponte Selario), z których najciekawsze są warowne – uzbrojone w blanki i wieże. Ciekawym elementem stylu Piranesiego jest pomniejszanie postaci względem budynków, mające na celu wprowadzenie monumentalnego wrażenia.

Nasza szkoła rysunku w Warszawie podczas zajęć grupy zaawansowanej – zajęła się postacią wybitnego grafika. Podczas zajęć rysunkowych przeprowadziliśmy analizę dzieł artysty. Najlepszym z nich jest Łuk Tytusa Veduta dell'Arco di Tito w wykonaniu Sandry Namyślak (zdjęcie powyżej). Nauka rysunku na tak dobrych przykładach z pewnością pozostawi istotny ślad w sercach młodych artystów.