Psychologia rysunku.

Jako że człowiek uczy się przez całe życie, po powrocie z tegorocznego pleneru w Budapeszcie mam kilka ważnych obserwacji. Z kilkoma mocno zaawansowanymi osobami zastanawialiśmy się nad sukcesami bądź porażkami plastycznymi osób uczestniczących w plenerze. Jak to się dzieje, że osoby tak samo zdolne i posiadające taką samą ilość informacji potrafią tworzyć w warunkach działań "poważnych" (np. plenerowych) na kompletnie inny poziomie?

Oto wnioski, do których doszliśmy: 1. CHCĘ! - czysta potrzeba stworzenia czegoś ładnego i ciekawego bardzo pomaga w pracy. 2. STWÓRZ SWOJĄ BAŃKĘ — zamknięcie się we własnym plastycznym świecie (bańce) i nierozpraszanie uwagi na rzeczy nieważne pomaga w pracy. Ciekawostka, że znalazły się osoby, które potrafiły wielokrotnie lepiej sobie radzić w deszczu pod parasolem,bo on tworzył im tę "bańkę". 3. NIE POSZUKUJ KOŃCA PRACY JUŻ NA POCZĄTKU — pamiętaj, że aby myśleć o grafice i detalach musisz stworzyć dobry kadr, konstrukcję i szkic — rysunek linearny. Rozpoczynanie pracy od detalu zawsze kończy się klapą. 4. NIE PRZESZKADZAJ sobie w pracy — odejście od pracy (np. na obiad lub do kolegi) nie wpływa dobrze na płynność zdarzeń twórczych. Jeżeli się da — twórz pracę od A do Zza jednym posiedzeniem. 5. NIE PORÓWNUJ SIEBIE DO INNYCH — jako artysta jesteś unikatowy. Porównania Twoich prac do innych i analiza "co je złego robię" nie przyniesie żadnych pozytywów. 6. TWÓRZ WIĘCEJ NIŻ TRZEBA, niż wynika z ogólnego zadania. Jeżeli dostałeś do narysowania np. wieżę, zastanów się także nad otoczeniem i klimatem pracy. POWODZENIA!