Zagadnienie rysunku zwierząt należy do tych, które na początku drogi twórczej potrafi sprawić największą frajdę. Najczęściej wyszukiwanym w sieci zwierzęciem, ktorego chcecie nauczyć się rysować jest kot. Przygotowaliśmy dla Was świetny tutorial. Posługiując się nim, praktycznie każda osoba, taka która miała wcześniej choć niewielkie doświadczenia rysunkowe, może wykonać świetny rysunek.

KOT CAŁA SYLWETKA

Szkic:
Rysujemy początkowo kota z prostych, podstawowych kształtów - okrąg to głowa, tułów to prostokąt, nogi mogą być liniami itd. - aby w szybki sposób ustawić pozę, jaką będzie nas interesować.
Mając pozę zbudowaną z prostych kształtów możemy zacząć nadawać bardziej rzeczywistą i konkretną sylwetę, zagięcia, grubości itp. Szkicując głowę, warto wprowadzać dodatkowe linie pomocnicze, które wyznaczą nam środek głowy, czy pokażą wysokość i rozstaw oczu.

Trzeba pamiętać, żeby szkic był możliwie dokładny. Oczywistym jest, że lepiej jest zaznaczyć już na etapie szkicu lokalizację poszczególnych plamek i prążków, które występują na sierści. Ułatwi nam to później pracę przy cieniowaniu. Kreska w szkicu powinna być delikatna, żeby potem szkic nie wybijał się nienaturalnie ponad warstwy światłocienia.


Cieniowanie:
Cieniowanie zacznijmy od miejsca, w jakiś sposób charakterystycznego i konkretnego, które pozwoli nam złapać odpowiedni kontrast i da odniesienie wobec skali szarości, jaką będziemy operować, tj. nie zaczynajmy cieniowania od końca ogona, albo od tylnej łapki - warto zacząć od głowy, gdzie pojawiają się mocno ciemne elementy - takie jak sierść na czubku głowy oraz źrenice w oczach, jak i elementy jasne - obwódki wokół oczu.
Warto cieniować nakładając na siebie delikatne warstwy.
Żeby łatwiej nam się rysowało sierść, warto przemodelować w pewien sposób o niej myślenie - potraktujmy ją jako zbiór plam jaśniejszych i ciemniejszych. Nie wrysowujmy na początku pojedynczych włosków. Pierwszą warstwę potraktujmy jako zaznaczenie naszego aktualnego „obszaru roboczego". Później można stopniowo wydobywać ciemniejsze plamy, paski i prążki.


Tam, gdzie sierść staje się nieregularna i pojedyncze włoski wychodzą poza linię szkicu, na przykład na brzuszku, można śmiało wyjść poza nasz szkicowy obrys i „pogłaskać" papier, w celu wytworzenia delikatnej nieregularnej, puszystej sierści.
Kreska powinna być delikatna i rozpływająca się, jakby „gubiła" swoją grubość oraz stosunkowo krótka - nasz model ma krótką sierść. Należy pamiętać, by nie zacieniowywać jasnych miejsc. Warto wyposażyć się w gumkę chlebową oraz gumkę w ołówku - dzięki nim będziemy mogli sprawnie rozjaśnić niektóre miejsca, np. szybko stworzymy jasne wąsy na ciemnym tle sierści.

W miarę zacieniowywania naszego kota warto dodawać kontrasty. W momencie, kiedy mamy zacieniowaną większość sierści, łatwiej wychwycić, gdzie dobrze jest dodać ciemną plamę.
Na koniec warto dodać delikatny cień pod łapkami naszego modela.

KOT PORTRETOWY

Szkic:
Głowę kota zaczynamy rysować bazując na podstawowych kształtach. Głowa może być okręgiem, uszy - dwoma trójkątami. Bazując na tych prostych kształtach, możemy zwrócić uwagę na proporcje uszu względem wielkości całej głowy kota - kocie uszy mogą przybrać nawet do długości połowy głowy i warto mieć to na uwadze, tworząc szkic. W okręgu warto dokonać podziału na pół i wprowadzić linie pomocnicze, tak alby lepiej i łatwiej zlokalizować na przykład oczy czy nosek. Następnie trzeba wrysowywać konkretne kształty, krzywizny itp. - zacząć nadawać formę taką, jaką faktycznie ma nasz model.


Szkicując oczy należy zwrócić uwagę na kształt źrenic - są one charakterystycznie wydłużone w pionie.
Dobrze jest delikatnie zaznaczać w szkicu wszystkie plamki. Ułatwi nam to potem cieniowanie.
Cieniowanie:
Kiedy mamy już nasycony szkic, możemy przystąpić do nakładania pierwszych warstw światłocienia. Warto zacząć od fragmentu, który pozwoli nam zaobserwować kontrast i pokaże w jakim spektrum szarości będziemy się poruszać. Dobry fragment aby to uzyskać to oko i jego okolice.
Szkicując oko warto pamiętać o bliku światła, który często pojawia się przy źrenicy. Pamiętajmy też, że tęczówka, która zajmuje większą część oka, nie jest jednolicie szara. Ciemne oko kontrastuje z jasną obwódką, która je okala.
Sierść rysujemy warstwowo, dodając stopniowo ciemniejsze plamy. Początkowo nie rysujemy pojedynczych włosków, możemy je wprowadzić jako fakturę na już nałożone warstwy. Pamiętajmy, aby nie zacieniowywać jasnych plamek na sierści.

Kreska, powinna być delikatna, dosyć krótka i „rozpływająca się" tak, żeby pokazać miękkość sierści. Warto pokazać włoski pojedynczo wystające z uszu. Zwróćmy też uwagę na kontrast między wewnętrzną - jaśniejszą, a zewnętrzną - ciemniejszą stroną ucha.
Rysując pyszczek, warto pamiętać o plamkach, które pojawiają się w miejscu początku wąsów - są one silnie kontrastujące z resztą delikatnego i jasnego pyszczka.

Pamiętajmy by zostawić miejsce na jasne wąsy. Pod koniec cieniowania warto użyć gumki w ołówku, która nam je rozjaśni.